در سالهای اخیر، کشور ما مواجه با پدیدهای نامبارک شده که اصطلاحاً از آن به «عرفانهای دروغین» یا «عرفانهای ساختگی» تعبیر میشود. گروهی با بهرهگیری از سادگی و صداقت مردم و با نشان دادن چند کشف و کرامت، مریدان ساده لوح را فریب داده و با خود همراه میسازند و از این طریق به شهرت و محبوبیّت و گاه ثروت و دارایی دست مییابند. افرادی که به گرد این عارفنماها جمع شده و شیفته و والة آنها شدهاند، در پاسخ ناصحانی که این افراد را از پیروی کورکورانة مدّعیان دروغین و معنویّت نهی میکنند؛ به کارهای خارقالعادّه و کشف و کرامّتهایی که از آنان دیدهاند، استدلال کرده و میگویند اگر آنها به دروغ ادّعای عرفان و معنویّت میکنند، پس این کشف و کرامّتها از کجاست؟!